همه گیری شناسی آسیب های سر، گردن و تنه در تکواندو، کاراته و جودو

سابقه و هدف: آسیب ورزشی موضوعی نگران کننده برای ورزشکاران، مربیان و مسئولان ورزشی می باشد. ورزش های رزمی از جمله فعالیت های پر طرفدارند که به دلیل ماهیت برخوردی از شیوع بالای آسیب دیدگی برخودار می باشند. مطالعه حاضر به بررسی همه گیری شناسی و مقایسه آسیب های ورزش رزمی تکواندو، کاراته و جودو می پردازد. مواد و روش ها: در این مطالعه جستجوی مقالات مرتبط در پایگاه های تخصصی انجام شده و محدوده پوشش مقالات در سه زمینه ورزش رزمی تکواندو، کاراته و جودو از سال های 1943 تا 2008 بود.نتایج: بررسی ها نشان داد که آسیب های نواحی سر، گردن و تنه در کاراته با میانگین 06/57 درصد، تکواندو با میانگین 27/38 درصد و جودو با میانگین 93/25 درصد از کل آسیب بدن از شیوع بالایی برخوردار است. بیشترین درصد بروز آسیب در تکواندو آسیب اندام تحتانی و سپس سر و گردن، در کاراته ناحیه سرو گردن و سپس اندام تحتانی و در جودو ناحیه اندام فوقانی و سپس اندام تحتانی بود. بررسی ها در مورد بیشترین درصد نوع آسیب در تکواندو و کاراته ابتدا کبودی و سپس پیچ خوردگی و در جودو ابتدا پیچ خوردگی و سپس کبودی را نشان دادند. نتیجه گیری: آسیب در نواحی سر، گردن و تنه سهم زیادی از آسیب های کل بدن را در ورزش های رزمی شامل می گردد. از مهم ترین  فاکتورهای مؤثر در این آسیب ها را می توان به ترتیب خطای حریف و سپس اجرای غلط تکنیک ها نام برد. شناسایی و پیشگیری از فاکتور های مستعد کننده در بروز آسیب ها، نقش مهمی در کاهش آسیب های این نوع ورزش ها خواهد داشت.